Vrijwel ieder jaar schrijf ik een kerstgedachte. Dat viel mij in 2020 en 2021 zwaar. Kerst is een moment van barmhartigheid en dat is een deugd die mij bijzonder aanspreekt. De tweede deugd is mededogen. De derde is vergeving. De vierde zelfbeheersing en de vijfde veerkracht. Deze deugden lijken verder weg dan ooit. De vierde en de vijfde zijn vooral op het innerlijk gericht.
In 2020 en 2021 zijn onze deugden, waaronder deze vijf, tot op het uiterste op de proef gesteld. Mensen troffen zich in kampen tegenover elkaar en dat verdriet werd door overheden en media aangemoedigd. Daaraan is in 2022 helaas niets veranderd. Behalve een ding dan. Wereldwijd maar ook in Nederland vroegen verschillende media om algehele vergeving. De derde deugd. Nu ben ik en zijn mensen in het kamp waar mijn familie en vrienden in gegooid zijn van nature buitengewoon vergevingsgezind. Maar dit verzoek om vergeving kwam nogal zelfzuchtig, zonder enige zelfreflectie om niet te zeggen egoïstisch. De media kwamen erachter dat ze de overheden en NGO’s in 2020 en 2021 klakkeloos hadden nagekakeld. Wij wisten dat natuurlijk allang, zo ongeveer in 2020. Media, “you had one job,” zouden wij willen zeggen.
Maar ook nu gaat dat onverdroten door. Er is oorlog en ik ben tegen oorlog. Mijn ouders hebben het meegemaakt en het heeft alleen ellende gebracht. Helaas is er soms ferm militair optreden nodig om een totalitair regime te stoppen. Daaraan hadden mijn ouders en hebben mijn familie en ik hun vrijheid nu te danken en daar zijn wij dan ook iedere dag dankbaar voor. Maar wapens sturen naar een land dat in oorlog is met Rusland, een kern acht, dat leidt tot bloedvergieten en zal in 2023 escaleren tot een oorlog die de vorige zal doen verbleken. Ik ben voor vrede en de begint aan de vergadertafel, niet in een tank. Roepen dat Rusland een ander land heeft binnengevallen, ook al is dat waar, helpt niets. Gelijk hebben is iets anders dan gelijk krijgen om nog maar te zwijgen van het bereiken van vrede.
Onze regering geeft meer geld uit aan wapens dan aan het helpen van haar inwoners, die het momenteel heel zwaar hebben, emotioneel en financieel. Mensen zijn verwijderd van elkaar en onze regering doet niet som die kloof te verkleinen, zij roept zelfs op tot het beperken van vrijheid van meningsuiting en het verbieden van politieke partijen. In welke vrije democratie is dat goed te praten? Zijn het juist niet overheden, wier macht ingeperkt moet worden? Overheden die meedogenloos zijn geweest in plaats van barmhartig, stug in plaats van mededogend?
We hebben veerkracht nodig en zelfbeheersing als het gaat om macht in het groot en zelfbeheersing waar het gaat om de menselijke maat tussen mensen onderling. De tijd van onbeheerst schelden op mensen die zich niet gedwongen wilden laten vaccineren is voorbij. De ongevaccineerden waren, zijn en blijven barmhartig, mededogend en vergevingsgezind naar andersdenkenden.
Het enige wat wij terugvragen is hetzelfde. Het zou de wereld zoveel mooier maken, is dat te veel gevraagd?
Mijn hart gaat uit naar zovelen, die het nu zwaar hebben, vaak mentaal en financieel. In de kou aan de kerstdis zitten dat wens je niemand toe. Ook zijn er mensen, die niet aan tafel zitten maar op straat. Dat maakt mij deemoedig. Laten we omzien naar hen, die het minder goed hebben dan wij. Niet omdat het ook jou kan overkomen, maar omdat het hen is overkomen.
Ik wens u allen veel warmte, liefde, mededogen en veerkracht.
Marcus Rolloos
