Zaterdagavond. Een mooi moment om naar een conference van Pieter Derks te kijken en te luisteren. De show “voor wat het waard is”. Wat een heerlijke combi van cynisme, ironie, humor en serieuze puntjes, steevast de ideale succes mix voor cabaret.
Een ander element van humor en cabaret is relativeren. Maar relativeren is, hoe mooi ook, wel een luxe. Soms valt er nu eenmaal weinig te relativeren. Kun je de dood relativeren? Misschien als de overledene oud is. Armoede? Dat lijkt me toch lastig. Alhoewel liefde, empathie en mededogen in die situatie helpend kunnen zijn, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Is huilen in een mooie auto gemakkelijker dan in een tram? Geen idee. Ik zit ongeveer net zo vaak in een tram als in een mooie auto. Maar misschien is dat verwend en is mijn auto prachtig. Ik word op de snelweg regelmatig door een kleine auto ingehaald en dan denk ik: misschien is dat wel een luxe: een kleine auto zodat je genoeg geld over houdt om bekeuringen voor te snel rijden te kunnen betalen.
Alles is maar relatief. Je kan je huis vol hangen met LED lampen, maar als je dan vol “gas” optrekt bij het stoplicht met je Tesla, had je net zo goed die gloeilampen in hun fitting kunnen laten zitten en langzaam kunnen accelereren met je EV.
ik twijfel daarom soms
